Thuisloos

Via het project OPstap van Stichting Mara ontmoet ik veel dak- en thuisloze jongeren. Deze jongeren hebben vaak een heel moeilijke jeugd gehad en een erg klein netwerk om op terug te vallen. Zo nu en dan wandel ik met een van deze jongens door de stad om een portret van ze te maken. Ze vertellen me dan persoonlijke verhalen over hun heftige verleden, maar ze vertrouwen me ook hun toekomstdromen toe. Fijn dat die er zijn, iets om naar uit te kijken. Tijdens zo’n fotosessie maak ik ook altijd een vriendelijke zakelijke foto voor op de CV en Linkedin.

Dit is de 19 jarige Damian. Hij woont bij Stichting Maaszicht. Voordat hij daar een plekje kreeg is hij een tijdje echt dakloos geweest. Hij sliep toen buiten op het dak waar we deze foto gemaakt hebben.
‘Hier zat ik dan, met uitzicht over Rotterdam, moet je kijken hoe mooi het is!! Het is nu ongeveer een jaar geleden dat ik hier sliep. Toen ik net dakloos raakte kon ik nog wel logeeradressen vinden. Maar dat werd steeds lastiger en al dat geregel heel de dag door putte me ook uit. Op een dag zat er dus niks anders meer op dan buiten te slapen. Ik meldde me dagelijks bij het jongeren loket, maar er was gewoon nergens plek voor me. Uiteindelijk kwam ik iemand op straat tegen die me heeft doorverwezen naar een afkickkliniek. Ik was verslaafd aan veel verschillende heftige medicijnen. Toen ik clean was stond ik weer op straat. Dat ging natuurlijk meteen mis. Later kreeg ik alsnog een plekje bij de nachtopvang en nog later bij Maaszicht. Ik ben een paar maanden geleden zelf afgekickt. Ik had het een paar keer veel te bond gemaakt. Ik was er bijna niet meer geweest. Toen ben ik in één keer met alles gestopt, behalve met blowen.’

Damian speelt graag piano. Het liefst zou hij daar verder in willen. Via instagram hoopt hij steeds bekender te worden

Dit is de 19 jarige Shuburney. Shuburney woont al vanaf zijn 16e in verschillende opvangplekken. Daardoor heeft hij ook vertraging opgelopen op school. Hij zit nu in het examenjaar van de VAVO. Daarnaast doet hij ook nog een opleiding juridisch en heeft hij een bijbaantje. Hij hoopt uiteindelijk advocaat te kunnen worden.
Als het goed is krijgt Shuburney binnenkort zijn eigen woning. Hij weet nog niet waar hij dan komt te wonen, dat kun je niet zelf kiezen…
Het is dus nog even doorbikkelen, maar de vooruitzichten zijn goed!!

Dit is de 22-jarige Chris. Hij woont bij Stichting Maaszicht. Voordat hij twee jaar geleden naar Nederland verhuisde woonde hij in Duitsland, Amerika en Sint Maarten. Chris liet zijn ouders en adoptieouders achter in Sint Maarten en maakte een nieuwe start in Nederland. In eerste instantie verbleef hij bij het gezin van zijn neef, maar toen de vrouw van zijn neef bang was dat Chris zijn homoseksualiteit besmettelijk was voor de kinderen werd hij uit huis gezet. Zo belandde hij bij nachtopvang de Plataan en vanuit daar stroomde hij door naar Corridor en later naar Stichting Maaszicht.

‘Ik heb het prima naar mijn zin bij Stichting Maaszicht. Ik zit er heel vaak op mijn kamer. Een tijdje terug wilde ik weg uit Rotterdam. Maar ik heb me nooit ergens thuis gevoeld, dus ik zou ook niet zo goed weten waar ik dan zou willen wonen. Ik volg hier nu de opleiding ‘retail’. Eigenlijk weet ik helemaal niet of ik wel iets in de retail wil gaan doen, maar ik moet toch ergens beginnen. Ik zou liever steward worden, of danser of model.’

Bart heeft super veel geluk gehad, want op het moment dat hij dakloos dreigde te worden omdat hij zijn woning kwijt raakte kreeg hij een anti kraak woning aangeboden. Helaas is antikraak wonen wel heel onzeker. Je kan er ieder moment uitgezet worden. Bart hoopt dat hij binnenkort een reguliere woning kan vinden.

Nazir verbleef tot voor kort bij nachtopvang ‘de Plataan’ van Enver. Daar verbleef hij ruim 4 maanden. Dat was geen makkelijke tijd. Zijn portemonnee en telefoon moest hij altijd bij binnenkomst inleveren en overdag was het soms lang wachten tot het 17 uur was en hij weer naar binnen mocht.

Inmiddels is er veel veranderd voor Nazir. Hij heeft een baan, volgt een opleiding en heeft een woning gekregen.

Dit is de 20 jarige Lucas. Op zijn 17e kon hij niet meer bij zijn moeder wonen en in Nederland had hij helaas geen andere opties, dus vertrok hij naar familie in Canada die hij nog nooit eerder ontmoet had.

‘Het was vooral in het begin erg moeilijk. Het was niet mijn eigen keuze om daarheen te gaan. Maar na ongeveer 2 maanden heb ik de knop omgezet en besloot ik er het beste van te maken. Ik heb daar ook vrijwilligerswerk gedaan. Dat was erg leerzaam en leuk’.

Nu Lucas weer terug is in Nederland blijft huisvesting lastig. Hij verblijft nu bij Stichting Maaszicht. Lucas heeft met hulp van een vrijwilliger een baan gevonden in een café, maar hij zou graag nog meer willen werken. Het liefst wil hij fietsbezorger worden bij coolblue.

Mauricio is 19 jaar en woont nu een aantal maanden bij Stichting Maaszicht.

Mauricio wil later bij de Marechaussee werken. ‘Je weet, die dingen die nu gebeuren met terreur aanslagen enzo. Ik wil helpen dat te voorkomen. Ik wil iets goeds doen en ik vind het belangrijk dat mensen zich veilig voelen’

Ik vraag Mauricio waar hij zichzelf over 5 jaar ziet. ‘Nou misschien wel in Japan… je weet niet.. Japan trekt me wel en de taal is ook heel bijzonder’

Dit is de 20 jarige Phil. Phil werd ruim een jaar geleden dakloos toen zijn moeder hem uit huis zette omdat er niet meer te leven was met zijn gedrag en zijn drugsverslaving. Phil ging 4 maanden de afkickkliniek in en belandde daarna in de nachtopvang.

‘Ongeveer 7 jaar geleden overleed mijn vader. Ik kon daar niet mee omgaan en ben toen aan de drugs geraakt. Toen ik afgekickt uit de kliniek kwam kwam ik in de nachtopvang terecht. Ik begrijp niet dat ze me daar naartoe hebben gestuurd, ik stond nog helemaal niet stevig in m’n schoenen. Het echte afkicken moest nog beginnen en dan word je op een plek gezet waar bijna iedereen drugs gebruikt. En overdag leef je gewoon op straat. Dat is echt een harde wereld. Binnen no-time was ik weer opnieuw verslaafd.
2018 was een heel zwaar jaar voor mij. Het alles ergste was misschien nog wel dat ik mijn hond weg moest doen. Hij zit nu in het asiel. Ik hoop echt dat ik hem daar binnenkort uit kan halen als ik m’n eigen woonplek heb. Die hond is alles voor me

Over 5 jaar hoopt Phil schuldenvrij te zijn en wil hij een horeca- en een beveiligingsopleiding doen.

James is 21 jaar en woont bij de Foyer van het CVD.

‘Tot een paar maanden terug zat ik eigenlijk altijd binnen te gamen. Toen er vrijwilligers van OPstap langskwamen met de vraag of ik zin had om mee naar activiteiten te gaan leuk me dat wel leuk. Het klikte meteen heel goed met de groep. Vooral met een van de vrijwilligers Anthony ontstond direct een vriendschap.
Anthony had altijd zijn longboard bij zich. Longboarden leek me al heel lang leuk, maar ik had niet echt iemand om het samen mee te doen. Op aandringen van Anthony heb ik een longboard gekocht. Dat is echt een goede aankoop geweest; het geeft zoveel vrijheid!’

Thuisloos

Privacy en algemene voorwaarden

Benieuwd naar mijn werkwijze?

Op de hoogte blijven?